حاصل هفت ماهه ازسال جهاد اقتصادى:چیزی نزدیک به هیچ!

ا حاصل هفت ماهه از سال جهاد اقتصادى:چیزی نزدیک به هیچ! اقتصاد کلان - بیژن عبدى در یادداشتی که از سوی سایت اقتصاد ایرانی   منتشر شد، نوشت:سال جهاد اقتصادی یک گام برای پیشرفت اقتصادى کشوردر چارچوب سندچشم انداز 20 ساله است.مقام معظم رهبری بسیار براجراو تحقق اهداف این سال تاکیددارند و بارها در نشست های خود اهمیت این موضوع را بازگو کرده اند.ایشان بارها گفته اندکه براى تحقق جهاد اقتصادی باید بدنبال یک راهکار اجرایی قوی و جدی باشیم ،مسئولان و دولتمردان هم برای این کار جهادی برنامه داشته باشند و دستگاه ها نیز وظایف خاص خود را شناسایى وروى آن برنامه ریزى کنند.امااکنون که بیش از هفت ماه از این سال مى گذرد سوال این است که تا چه حد به اهداف سال جهاد اقتصادى نزدیک شده ایم؟

پاسخ به این پرسش نیاز به ارزیابى وارزیابى نیاز به آمار و ارقام دارد. اما متاسفانه در این 7 ماه گذشته اصولا آماری ارائه نشده تا بتوان با توجه به آن قضاوت کرد که دولت براى تحقق جهاد اقتصادى چه کرده‌ است. اما آنچه از نشانه ها پیداست اینکه حتى هنوز وفاق عمومى در بین مسوولان در رابطه با جهاد اقتصادى ایجاد نشده و خود مسوولان تصور درستى  ندارند که با مطرح شدن جهاد اقتصادى اصولاچه باید بکنند.صریح بگویم 7 ماه گذشته وهمین!

البته مقصر این ماجرافقط دولت نیست.دراین مدت هفت ماهه ندیدیم لایحه و یا حرکت خاص و ویژه‌اى براى تحقق جهاد اقتصادى درمجلس تصویب شود.فقط یک کمیسیون ویژه تشکیل شد که آن هم جلساتش تشکیل نمى شودوخروجى قابل ذکرى نداشته است.یادمان هست که اتفاقا امسال لایحه بودجه 90 برخلاف همه این سالها درزمانى تصویب شد که نامگذارى سال مشخص شده بوداما دریغ از گنجانیدن یک تبصره یااشاره کوچک دراین لایحه درباره جهاد اقتصادى! تخصیص بودجه وپیش بینى سازوکار عملیاتى است که حرکت به سوى یک هدف رانهادینه مى کند.آیا مجلس نمى توانست سازوکار حرکت به سوى جهاد اقتصادى را در بودجه دولت بگنجاند وبعددرباره تحقق آن گزارش بخواهد؟!

ما برنامه‌ریزى کرده ایم که نرخ رشدمان 8 درصد باشد. رهبرى در سیاست‌هاى چشم‌انداز 20 ساله اعلام کرد،مجلس تصویب و دولت هم قبول کرد. اما وقتى به خروجى‌ها نگاه مى‌کنیم مى‌بینیم چنین رشدی نه تنها وجود نداردکه تازه متاسفانه اعلام نرخ رشد اقتصادى جزو آمار و ارقام محرمانه‌اى شده که کسى به آن دسترسى ندارد.

صریح بگویم ،غرق شدن دولت در مسائل روزمره مانع اجرا شدن اهداف چشم انداز 20 ساله و همچنین اهدافى مانند جهاد اقتصادی شده است.یعنى مسایل دم دست اینقدرداریم که اصلا نمى رسیم فکر کنیم مثلا هر آنچه که در برنامه‌هاى 5 ساله‌مان داشته‌ایم تقلیدى بوده است. مثلا رشد و توسعه براساس سرمایه‌گذارى در بخش صنعت صورت مى‌گیرد و یک چنین الگویى از کشورهای غربی گرفته شده است در حالی که باید ببینیم اقتصاد ما کشاورزى است یا صنعتى تا بعددرک کنیم که باید در کدام جهت رشد کنیم.

از سوى دیگربرخى ساختارهاى کلان ما ضدجهاد اقتصادى وبرنامه ریزى بلند مدت مهندسى شده است.مثلاعمر دولت و مجلس ماعلاوه براینکه کوتاه است، همزمان با یکدیگرآغاز نمى شود.. بنابر این هرکس که رئیس‌جمهور یا رئیس مجلس مى‌شودطبیعتا تلاش مى‌کند بعد از 4 سال گزارش قابل لمسى از فعالیت‌هاى خودداشته و به مردم ارائه دهد. فرض ما این است که همه مخلصانه تلاش مى‌کنند و مى‌دوند، اما خروجى فعالیت‌هایشان مورد انتظار نیست. نگرانى رهبر ى هم همین است. این است که این عمر محدود وغیر هماهنگ دولت ها ومجلس هارابه ورطه روزمرگى وگزارش دهى به جاى خروجى دهى مى اندازد.

لذا مسائل روزمره و گرفتارى‌ها فرصت نمى‌دهد که  دولت ها ومجلس هابنشینند و روى مسایلى چون جهاد اقتصادى یا چشم انداز 20 ساله کار و سرمایه‌گذارى کند، چرا که این یک کار میان‌مدت است و به عمر سیاسى آنها جواب نمى دهد ولذا روى آن گزارش هم نمى توان داد. پس همه نسبت به اجراى آن بى علاقه وانگیزه هستند وشاید حق هم داشته باشند.

لذاهر دولتی که بخواهد در اصلاح نظام اقتصادى موجود برپایه جهاداقتصادى وسند چشم انداز گام بردارد باید مکانیزمی دردست داشته باشدتا مجبور شود به دور دستها فکرکندوسیستم ازاو گزارش فورى نخواهد.بلکه گزارش ،کارى باشد که مثل کاشتن درخت گردوست .10 سال بعد اما براى سالهاى سال پربار وپرسود میوه مى دهد. اگر براى شروع کار نگرش درخت گردویى بر سیستم فعلى سیاسى کشور حاکم شود کاربسیار بسیار بزرگى انجام داده ایم چون دولت ها ومجلس هارابه این واداشته ایم که روى آینده برنامه ریزى وسرمایه گذارى کرده ومطمئن باشند ساختارسیاسى وافکارعمومى این کارراهمان گزارش کارارزشمند محسوب کرده وبراى آن ارج وقرب واعتبار قائل خواهدشد.

 ودر غیر این صورت خروجى ما از سال جهاد اقتصادى همین است که مى بینید:چیزى نزدیک به هیچ...